Relax jongens, ik ga geen aankondiging doen. Mennn dat zou ellende zijn. Voor mij dan, iets wat veel mensen niet zo goed snappen. Ik ben 29 en om de één of andere reden komt de vraag: “Wanneer komt er een kleine Sammie?” regelmatig voorbij. Deze vraag begon al te komen toen ik 23 was trouwens en mijn standaard antwoord is altijd: “Niet.” Er komt nooit een mini Sammie en ook geen mannelijke versie trouwens. IK WIL GEEN KINDEREN. Zijn er hier meer jonge vrouwen die geen kinderen willen?
Ik ben een roker, schaam ik me niet voor, ik hou van mijn nicotine staafjes. (Ja, ooit wil ik stoppen, maar nu niet) Tegenwoordig word je als roker echter wel regelmatig aangestaard alsof ik me eens even verstopt in een donker hoekje diep zou moeten schamen. Ik word daar zo moe van, ik vraag niemand om zijn mening en ga mensen die niet roken ook niet even dood staren op standje: Ga jij je eens even schamen mensje. Ik ga mensen die iedere dag bier drinken ook niet vertellen hoe ongezond dat wel niet is en ik ga ook niemand ongevraagd mijn ongezouten mening verkopen over het dragen van leggings als broek..
Terug naar kinderen.
Je zou denken dat ik helemaal afdwaalde van mijn onderwerp he? Nee, ik wilde even een punt maken, want ik krijg regelmatig dezelfde blik als ik zeg geen kinderen te willen. Alsof ik eigenhandig de mensheid om zeep help, alsof het mijn enige taak is als vrouw en daar dus vet in faal, alsof ik een misdaad bega door mezelf niet voort te planten, alsof ik helemaal van lotje getikt ben… (no comment) en ik snap die blik niet zo goed.
[Tweet “Recht mijn baarmoeder in om daar even de wekker aan te zetten.”]
Toegeven
Ik heb even getwijfeld, maar dat was niet mijn eigen schuld. De hormonen van mensen om me heen waren mijn eierstokken aan het aanvallen. De zwangere buiken leken me met opzet richting baby kleertjes te duwen, de baby’s van vriendinnen keken me zo schattig aan maar eigenlijk keken ze dwars door mij heen. Recht mijn baarmoeder in om daar even de wekker aan te zetten. Die twijfel, die was.. hoe zal ik het zeggen.. KUT. Het is namelijk best klote om te ontdekken dat je keuze die al jaren vast staat ineens bungelt op een stapel poepluiers.
Maar nee..
Na een week of 3 twijfelen waren de schattige babylachjes weer ver uit de buurt van mijn eierstokken en zag ik de stapel poepluiers als sneeuw voor de zon verdwijnen. Ik wil echt geen kinderen en zie mijzelf echt niet als moeder van een mensenkind. Ik realiseerde mijzelf dat ik vooral de kindertjes van andere zo leuk vind, dat ik daarvan kan genieten als ze net beginnen met kruipen en met lopen. Daarna houd het ook wel weer op, kinderen blijven niet eeuwig klein en ik vind ze het leukst in die periode. Ja, ik zou mezelf wel kunnen zien met een ukkie van 9 maanden maar ik zie mezelf niet als schoolplein moeder of als puber moeder.
Jonge vrouwen die geen kinderen willen zullen onderstaande wel herkennen.
- Ik wil de verantwoordelijkheid niet. Misschien een dagje (oppassen) maar niet voor het hele leven, want een kind heb je voor altijd.
- Ik word misselijk bij het zien van snotneuzen, poepluiers en gezichtjes vol kwijl.
- Dat gehuil… Mennn..
ShutGrow up! ; )
- Ik vond school niet tof en ik wil geen seconden meer doorbrengen op het schoolplein.
- Ik weet hoe lastig ik soms zelf was, ik wil mezelf helemaal niet opnieuw zien en mezelf moeten straffen.
- Ik wil geen enorme buik.
- Ik heb geen geduld, ook niet voor een jengelend kind.
- De wasmand zit met 2 personen al vol genoeg.
- Ik wil niet MAMA genoemd worden.
- Just the two of us… Dat is genoeg.
- Ik wil geen verstand hebben van; striae, bevallingen, luiers en moedermelk.
- Een kind kost heeeeeeel veel geld, ik ga liever shoppen of op vakantie.
En waarom, WAAROM moet ik regelmatig de vraag beantwoorden waarom ik geen kinderen wil? Ik hoor mensen zelden vragen aan mensen die zwanger zijn waarom ze in hemelsnaam kinderen willen..
Dus, dat. ; )
Hahaha ik ben dus precies het tegenovergestelde van jou. Ik wilde juist wel altijd al mama worden. De vraag waarom ik kinderen wil, kreeg ik vaak genoeg (juist vooral van mensen die het zelf niet wilden). Het is gewoon uit interesse denk ik maar. 😉
Overigens hoef je je nergens voor te verantwoorden. Je wil iets wel of je wil het niet, dat is jouw zaak en niemand anders kan zoiets voor je bepalen.
Ik heb lang ook geen kinderen gewild, maar nu wil ik er net wel. Het lijkt me net heerlijk, zo’n kindje dat mij ‘mama’ noemt.
Maar ieder zijn eigen keuze. Een ander heeft zich niet te moeien met jouw keuze om geen kinderen te hebben.
Jammer is dat he..is toch ieder zijn eigen keus?! Mja het hoort in het ‘standaard’plaatje van een mens. En dan hoort opeens iedereen kinderen te krijgen…. Ik ben er nog niet aan toe, mijn vriend ook niet, maar er gaan wel over een paar jaar kinderen komen denk ik!
Ik wilde beroemd worden en kinderen… Die kinderen zijn gelukt, het was een gevoel… Ik vind het mooi dat jij zo eerlijk en stellig er over bent. Ik vind het erg dat mensen kinderen hebben, maar ze aan hun lot overlaten. Neem ze dan niet denk ik dan! En mocht je je ooit bedenken, weet ik zeker dat je een geweldige moeder zou zijn.. Hoe ik dat weet? Gewoon dat voel ik.
Beroemd worden dus nog niet helemaal? 😉 thanks maar ik denk niet dat het ooit zal gebeuren 🙂
Dit verhaal is inderdaad een bekend gevoel! Ik zeg nooit nooit, gooi niet de deur heel hard dicht, maar ben nu 28 en dat gevoel van nu kinderen, die is nog ver te zoeken. Ik heb ook even een momentje gehad dat ik wel dacht dat ik ze wilde. Toen mijn beste vriend en zijn vriendin een kleine kregen. En geloof me, een schat van een jongen! Een nachtje oppassen, geen probleem. Maar elke dag en elke nacht voor een kind klaar staan…. nee dankje. Leven draait om mij en mijn man en dat is voor nu zat. Lekker reizen, niet na hoeven denken of het wel kan. Man ik wil niet eens een hond… dat vind ik al te veel verantwoordelijkheid. En inderdaad, ook wij worden raar aangekeken, of krijg zelfs de vraag of het misschien niet lukt…… Bij de vraag of ik kinderen wil, zeg ik altijd, ik weet het niet, misschien wel, misschien niet, maar nu absoluut niet 🙂 Fijn om te lezen, dat ik niet de enige ben met dit “probleem” (ik vind het geen probleem, de mensen om mij heen meer haha)
Oh dat vind ik eigenlijk helemaal aso, om te vragen of het misschien niet lukt. Gelukkig heb ik die vraag nooit gehad, zou toch een beetje pissig worden dan denk ik. Inderdaad honden zijn al zo’n verantwoordin!
Ik wil ooit wel kinderen, maar wordt soms helemaal gek van de vraag of ze er al aankomen. Op dit moment past het nog niet in mijn leven en zijn anderen er meer mee bezig dan ik zelf. Als op het werk een collega zijn/haar baby komt showen is er altijd de test: Ze zeggen dan dat je het meteen voelt als je een baby vast houdt of je er klaar voor bent. Tot nu toe steeds heel duidelijk: leuk om zo’n kleintje vast te houden, maar ook fijn om weer terug te kunnen geven aan de ouders 😉
Amen. Echt, dik amen!
Hier geen kinderen van mezelf en die komen er ook echt niet. Inmiddels de 40 gepasseerd en ik vind het wel best zo. Heerlijk de vrijheid om te kunnen gaan en staan waar je zelf wilt zonder steeds weer rekening te moeten houden. En dan hoor je wel eens de mensen denken hoe moet dat dan als je bejaard bent?
Hoezo? Moet ik een kind nemen omdat er iemand voor mij moet zorgen of omdat ik anders eenzaam wordt.
Geef ze de kost van hoeveel mensen de kinderen niet eens meer komen. Heb je dan jaren voor klaar gestaan!
En eenzaamheid heb je ook zelf in de hand. Als je actief blijft ben je straks ook niet eenzaam als je oud bent.
Ja inderdaad, er zijn zat ouderen in verzorgingstehuizen die hun kinderen alleen met kerst zien of nog minder.
Raar verhaal is dat he? Je zou denken dat je die keuze in de eerste plaats nog altijd zelf mag maken. Ik krijg de vraag ook al af en toe (zeker omdat ik al ruim 3 jaar samenwoon), maar wil er vooralsnog niet aan denken.. dat komt ooit wel. Ik zit nog lekker in het twijfelhoekje 😉
Haha ja ik me voorstellen dat het irritant is dat mensen je raar aankijken als je zegt dat je geen kinderen wilt. Ik zelf wil ze wel, ooit (en natuurlijk als het lukt..). Maar ik ben 25 en heb dus nog wel even 😉 En jij, geniet lekker van je mensen kinderloze leven!
Hahaha prachtig hoe je het beschrijft. Ik wil ooit wel kinderen, niet nu, please not! Maar om iemand er nou raar op aan te kijken gaat wel heel ver. Kinderen of geen kinderen, het is een vrije keus. Je kan ook terugkaatsen dat het onmenselijke is om een kind ter wereld te zetten wat je eigenlijk niet wil, dan om helemaal geen kinderen te krijgen. Je behoedt je niet-kind gewoon voor onverantwoord ouderschap. :p
Dat vind ik zo gek he! Iedereen mag toch zelf bepalen of hij of zij kinderen wil, of niet. Tot mijn 20e ongeveer moest ik er ook niet aan denken. Maar dat was denk ik vooral door mijn fobie (ik zag ze als kotsmonstertjes). Nu ik al 5 jaar met mijn vriend samen ben, wil ik ze wel.Over een heeeele lange tijd.
Meisje, jij hebt je punt en je beslissing gemaakt en je hebt daar het recht toe. Ik bewonder mensen die deze beslissing nemen. Haha, de wereld sterft echt niet uit hoor. Ik heb veel vrienden die bewust kinderloos zijn gebleven, ze hebben een heerlijk leventje zonder zorgen (om kinderen of kleinkinderen dan).
Ken ook mensen die beter geen kinderen hadden kunnen krijgen.
Ik heb andere keuze’s gemaakt, jong getrouwd, heel bewust 2, gelukkig geweldige, kinderen gekregen waar ik dol op ben en ik heb heel erg van ze genoten en oh mijn god, ik moet er niet aan denken ze kwijt te raken.
Geen trauma’s aan zwangerschappen of bevallingen overgehouden en zeker voor de eerste 6 maanden had ik er wel 10 willen krijgen. En toch heb ik me op mijn 29e laten steriliseren. Wist heel zeker dat ik er echt niet nog een zou willen. Ik heb ook heel bewust geen borstvoeding gegeven, heel duidelijk altijd gezegd geen oppas-oma te willen zijn, zegt dat iets? Ik ben gek op mijn kleindochters, ze wonen ver weg, dat is nou eenmaal zo en daar kan ik goed mee leven. Soms, heel stiekem, denk ik wel eens, als ik toen geweten had wat ik nu weet, had ik dan echt deze keuze gemaakt? Je ben moeder (of vader) vanaf de eerste seconde en nooit, maar dan ook nooit wordt je leven meer hetzelfde. Laat de hele wereld maar tegen je aan zeuren. Nee is nee. En verantwoording afleggen voor deze beslissing hoef je nooit. Geniet van je vrije leventje met jouw Tommy en je dieren!
Mijn zegen heb je! Dikke knuffel!
Nou ik ga mijn keuze ook zeker niet veranderen omdat mensen er iets van vinden haha maar net wat je zegt, die kinderloze vrienden zonder zorgen. Iedereen heeft wel zorgen idd met of zonder kinderen maar de verantwoording wil ik niet. Ik wil gewoon lekker doen wat ik wil en vind een hond al genoeg verantwoording 🙂
Top! Een kind heb je echt voor je hele leven..
Ja een hond is al een hele verantwoording.
Ik heb mijn hondje, na mijn scheiding vorig jaar, zelfs een ander huis gegund. Waar hij de aandacht krijgt die hij verdient. Ik kon het niet opbrengen om hem de aandacht te geven die hij nodig had, ik zorgde voor hem, liet hem uit, maar ik was zo onrustig en wilde alsmaar weg. Ik voelde me zo vast zitten met hem.. Constant bezig zijn met denken, kan hij mee, zoniet, hoelang is hij dan alleen.
Maar hij is nu in een gezin met 2 kinderen, 3 katten en nog een hond. Ze wonen tegenover het bos. Hij heeft het super! Véél beter voor hem én voor mij…
Ik dacht ook, ik krijg de wind van voren, zo van… je doet je hondje toch niet weg.. ?
Maar omdat iedereen mijn situatie kent is het denk ik toch wel aanvaardbaar, geen enkele tegenwerking gehad. Heel soms miste ik hem, maar de voordelen wogen er niet tegenop. Maar nu eigenlijk niet meer, want een hond is niks voor mijn vriend ;-). Het heeft allemaal zo moeten zijn lijkt het wel…
Geniet lekker meid! X
Oh god ja, net als die vraag of ik nog geen vriendje heb en waarom niet.. Ik vraag verdorie toch ook niet waarom je al zo lang in een relatie zit of wel dan? Anyway.. Ik kan me voorstellen dat je soms gestoord wordt van die vragen en al helemaal van de reactie van mensen. Alsof het zo raar is dat je geen kinderen wilt. Ik heb zelf geen idee of ik kinderen wil, vroeger leek me een gezin geweldig, nu zie ik vooral veel beperkingen :p. Liefs.x
Ha Sammie,
Raak gesproken woman. Ik vind het kicken dat je dit alles in een post zet. Ik was net als jij geen mama typ maar ey ik heb er nu twee rondlopen 😉
Je hebt zelfkennis in huis en dat vind ik mooi om te lezen.
Dit mag je zeggen toch,. hoezo vragen mensen zo iets eigenlijk..
mijn zusje is pas bevallen, en verdedigt zich dan weer waarom nu pas..
Ik ben wel moeder, maar moet je gelijk geven dat er niets ergers is dan het schoolplein, gatsie wat was dat vreselijk al die moekkes en geitenwollensokken beterweters…
Soms denk ik dat ik het nog wel zou willen,
maar net als jouw als er dan ff geen baby’s in de buurt zijn
ga ik zo ongeveer jouw lijstje af…
nee, toch maar niet (maar die gedachten kunnen morgen weer anders zijn hoor 😉 )
Nou… dat laatste is niet helemaal waar, hoor. Mijn ervaring is juist de omgekeerde.
Toen ik zwanger was, riep iedereen tegen me: “Laat het weghalen!” Bovendien moest ik me vaak verantwoorden over de vraag waarom ik een kind wilde. Ik vond dat toen ook heel onfair, want ik had het idee dat er heel veel redenen te verzinnen zijn waarom je geen kinderen moet nemen, maar dat er eigenlijk geen redenen te bedenken zijn waarom je wel kinderen zou willen. Behalve dan omdat je het wilt, maar dat is niet echt een ‘reden’, toch?
Either way, of je nou wel of geen kinderen wilt, mensen hebben er altijd wel iets op aan te merken, zo te zien…
Heerlijk herkenbaar artikel. Kijk ik ben nu pas 23 dus misschien komt er LATER (heel wat jaren later) wel ooit een kind (maar dan één, zodat je alles ook maar één keer hoeft mee te maken).
Maar nu herken ik zoveel punten!
TOch heb ik wel eens de neiging hoor, om iemand te vragen als ze zwanger zijn, soms met spruit 3 of 4, ‘waarom?’ WAAROM? Maar ja, dat doe je niet. En dat vind ik ook normaal. Terwijl mij inderdaad vaak ongevraagd advies wordt gegeven over dat ik best nog zwanger kan worden. En dat als je eenmaal dat babietjes in je armen hebt, dat alles dan vanzelf goed komt.
Nou, nee. Ik heb heel bewust gekozen, op jonge leeftijd, dat kinderen uit mijn buik er niet komen. Dat neemt niet weg dat ik wel opensta voor pleegzorg (want veel erger vind ik het dat er kinderen zijn die even niet door een volwassene kunnen worden opgevangen). Maar zelf nog een mensje toevoegen, aan deze wereld? Neen.
Niet dat ik geen respect heb voor vrouwen wie wel kinderen hebben, zeker als die of heel bewust worden gepland, of als de kinderen super en bijna intuitief worden verzorgd. Da’s hartstikke mooi.
Maar wel of geen kinderen hebben is absoluut geen, niet, nooit een falen van je vrouw-zijn. We zijn op de eerste plaats een individu, een vrouw, en daarna mag je zelf bepalen op welke plek je titel van Moeder staat, als die er al staat.
(Laat je ook niet aanpraten dat je kids wil, omdat je anders eenzaam oud wordt, zonder bezoek in het verzorgingstehuis. Mensen met kinderen zitten net zo vaak eenzaam in dat tehuis. Kinderen zijn niet verplicht je op je oude dag te bezoeken. Beter is het om gewoon tijdens je actieve leven sociale contacten te onderhouden, dan komt het als je 80 bent ook wel goed met je.)
Ik ben er van overtuigd dat kinderen op de wereld zetten niet betekend dat je als je oud bent niet alleen bent, vind dat ook wel de meest zotte reden om een kind te nemen. Egoistisch ook eigenlijk.
Elke zin, elk woord van dit artikel herken ik me in. No baby’s here! Je hebt een lotgenoot gevonden!
Ieder zijn eigen ding. De een neemt kinderen en andere niet… Iedereen moet het zelf kiezen! 🙂
Amen!!! Heel herkenbaar!
En ja, dat komt van een moeder. Een moeder die bewust op latere leeftijd (35) pas moeder wilde worden En ik heb een heerlijk en super gemakkelijk kind (wonder kind, noemt medeblogger Puck dat) die nauwelijks huilt, schreeuwt of weigert om in slaap te vallen. Dus ik had het niet beter kunnen treffen.
Maar al die keren dat ik opmerkingen kreeg voor die tijd: “Is het niet tijd voor kinderen?” Hallo… mag ik dat lekker zelf uitmaken. Als ik het al wil? Super onbeschoft vond ik die opmerking. Ik kaatste altijd terug met: “Is het niet eens tijd om af te vallen, om maar even een net zo onbeschofte vraag te stellen?”.
Ik vind het net zo logisch dat er vrouwen zijn die zeker weten dat ze nooit kinderen willen hebben, als vrouwen die niet kunnen wachten. De opmerking: “wacht maar tot je ouder bent” vind ik net zo ongepast. Ik kan me daar echt aan ergeren. Of dat het wel erg egoïstisch is om ze niet te willen. Hallo… het toppunt van egoïsme is kinderen op de wereld zetten, denk ik dan. Je doet dat volgens mij voor jezelf. Het is niet dat je kind er om heeft gevraagd om geboren te worden.
Dus, ondanks dat ik moeder ben en heel veel liefde voel voor mijn kleine, begrijp ik je absoluut. En ik heb zelf ook een hekel aan schreeuwende kinderen of moeders die alleen maar over hun koters praten. Bij mij ging er ook niets rammelen als ik anderen zag. Ben daar toch een beetje anders in 🙂
Is het niet eens tijd om af te vallen, whaha geweldig! Die ga ik onthouden! De opmerking wacht maar tot je ouder bent vind ik ook rete irritant, herkenbaar wat je zegt en inderdaad kinderen nemen is voornamelijk egoistisch. Geen kinderen nemen is verre van dat denk ik 🙂
Ik wil wel kinderen, maar herken ook veel van de punten die je noemt haha. Ik kan me niet voorstellen dat ik snot en poep van mijn eigen kind niet vies vind, maar ja ik zal dat hopelijk een keer gaan merken. Verantwoording hoef je zeker niet af te leggen hoor!
Ik heb veel vrienden dit horen zeggen, en daarna op hogere leeftijd ze alsnog rammelende eierstokken zien krijgen. Dus wie weet 😉
Neh dat gebeurd echt niet, buiten het feit dat ik er van overtuigd ben geen kinderen te willen, wil Tommy ze ook niet en is hij al op een leeftijd waarvan ik vind dat je er niet meer aan moet beginnen.
Ik dacht echt: nu gaat het gebeuren, Sammie is zwanger haha! Ik snap je wel hoor, iedereen mag het gewoon zelf weten en daar hoeven mensen niet raar om te doen vind ik.
Moet iedereen toch zelf weten?
Daarbij vind ik het eigenlijk vrij asociaal om die vraag überhaupt te stellen.. Bemoei je lekker met je eigen leven ?
Ja inderdaad!
Heel herkenbaar! Ik vind de vraag wanneer komen er kinderen altijd fout. Ik wil ze ook niet, maar als het nu gewoon niet lukt. Zo’n vraag is gewoon niet leuk/handig!
Ja inderdaad helemaal mee eens ook!
een zeer verstandig besluit Sam, en dat zegt een moeder, een moeder die al heel jong moeder werd, willens en wetens en super gepland, een tweede was zelfs de bedoeling, het liep dus anders.
maar nu, vertel ik mijn dochter, ‘denk goed na wat voor soort leven je wilt! Wil je veel en vaak op vakantie gaan of erop uit trekken of wil je een leven vol zorgen hebben.’
Tot op heden, wil zijzelf nog steeds kinderen maar ik ben wel een mama die haar de realiteit voor houdt en vooral dat ik niet persé oma hoef te worden, het zou leuk zijn, maar echt, het moet haar keuze zijn, en als anderen haar die vraag stellen en ik ben erbij? Dan zal ik dat ook zeggen, ‘nou ik heb liever dat zij goed nadenkt of het wel iets is om in deze tijd een kind op de wereld te zetten…..’
Nou, dan krijg ik als mama zelfs hele rare blikken van andere moeders, ‘wil je geen oma worden dan?’ Nou, dat ligt aan haar, niet aan mij dus!
😉 die zag je niet aankomen wel? hahaha
Go for it Girl, it’s your life, and you are making a right choice!
X
Mijn moeder heeft ook altijd gezegd dat ze niet perse oma wilde worden en dat ze sowieso nooit oppas oma zou worden omdat ze gewoon fulltime werkt. Ik had het haar wel gegund trouwens, oma worden, ik zie heus wel dat ze geniet van zo’n kleintje in de armen. Maar ik zie het gewoon echt niet voor me en ik hoop dat als Tommy en ik geen honden meer hebben we lekker meer van de wereld kunnen gaan zien en kunnen genieten van weinig verantwoording 🙂
Ik zeg Go Girl 😉
X
Haha, weet je, ik herken het wel een beetje! *Shock!* Ik wilde altijd graag moeder worden, heb zelfs een tijd van ‘liever gisteren dan morgen’ gehad, echt stinkend jaloers was ik op de zwangere buiken in mijn omgeving. En nu? Ik weet het niet zo zeker meer. Onder andere om sommige redenen die jij noemt. Maar ik zeg ook niet dat ik absoluut geen moeder wil worden. Ik twijfel.
Heb er overigens nog nooit rare of verwijtende vragen over gehad.
Ik ben 34 en ik dacht dat mensen eindelijk gestopt waren met deze vraag … Koop ik een nieuw huis, nieuwe keuken erin en daarin zit een barretje waaraan – puur toevallig – 3 krukken passen. Praktisch iedereen die dat zag viel in katzwijm, want ‘Oh drie krukken! Voor wie is die derde?’
Ik ben hierin altijd heel stellig geweest en dan werd er gezegd ‘Aaa, maar je bent nog jong!’. Die tijd zijn we voorbij, maar ik vond dat zo denigrerend. Als je 24 bent en zeker weet dat je geen kinderen wilt, dan is dat nog een faaaaaase, gaat wel over. Maar iemand van 24 die met zijn volle verstand wel een kind neemt, krijgt toch ook niet te horen: “Beetje jong nog, foutje misschien?”
Oh, zo mee eens! Ik vind het ook altijd zo neerbuigend als mensen zeggen: Dat komt nog wel als je wat ouder bent..
Wauw, zo herkenbaar dit. Ik moet er echt niet aan denken. En dan heb je altijd weer van die mensen die zeggen: ‘wacht maar tot je wat ouder bent dan wil je wel hoor’. Nou nee.